W Płocku prawie jak w Lipcach

"Chłopi” to społeczno-obyczajowa powieść Władysława Reymonta, która publikowana była w odcinkach w latach 1902–1908 w „Tygodniku Ilustrowanym”. W formie książkowej ukazała się w latach 1904–1909 w warszawskim wydawnictwie Gebethner i Wolff. Powieść ukazuje życie społeczności wsi Lipce. Autor podzielił swoją powieść na cztery tomy: Jesień, Zima, Wiosna i Lato. Tematyka chłopska była w tym czasie jednym z najbardziej popularnych tematów w sztuce. Niektórzy badacze sugerują, że Reymont napisał „Chłopów” jako polemikę z „Ziemią” Emila Zoli.

Pierwsza wersja powieści była gotowa już w 1901 roku, jednak autor przeglądając rękopis, uznał, że nie wszystko jest zgodne z jego zamierzeniami. Pisarz spalił napisaną już powieść i zaczął pracę od nowa. Zniszczeniu uległo w sumie 11 tys. wierszy. Pierwszą wersję utworu mogło znać zaledwie kilka osób, wśród nich prawdopodobnie Julian Ochorowicz.

Właściwa wersja powieści powstawała w latach 1901–1908, częściowo w czasie pobytu pisarza w Paryżu, gdzie, łatwiej było mu się skupić na pracy niż na ziemiach polskich Co ciekawe, w tym samym czasie autor pracował nad innymi utworami.

Chociaż akcja „Chłopów” rozgrywa się we wsi Lipce, nie jest to miejscowość odpowiadająca rzeczywistej wsi o takiej nazwie, obecnie nazywanej Lipcami Reymontowskimi. Nie zgadza się topografia okolicy. W powieści brak wzmianki o warszawsko-wiedeńskiej linii kolejowej, która odgrywała znaczącą rolę w życiu wsi. Rozplanowanie powieściowej wsi było typowe dla wielu ówczesnych miejscowości na ziemi łódzkiej, nie tylko dla rzeczywistych Lipiec.

Akcja utworu obejmuje dziesięć miesięcy – od końca września do końca lipca. Powieść podzielona jest na cztery pory roku. Każda część zawiera opisy charakterystycznych dla tego okresu świąt liturgicznych, zwyczajów i prac gospodarskich.

Władysław Stanisław Reymont w roku 2024 otrzymał za powieść „Chłopi” literacką Nagrodę Nobla. Znajdował się jednak wówczas u kresu życia i nie był w stanie samodzielnie odebrać nagrody na ceremonii w Sztokholmie.

Teatr Remedium funkcjonuje przy Stowarzyszeniu Uniwersytet Trzeciego Wieku im. Janiny Czaplickiej działa od jesieni 2011. Jego opiekunem aktor Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku Henryk Jóźwiak. Teatr zadebiutował 25 listopada 2012 roku dramatem Federico Garcia Lorki „Dom Bernardy Alba”. entuzjastycznie przyjętym przez publiczność. Rok później Teatr Remedium wystawił komedię Miro Gavrana „Wszystko o kobietach”. Dla uświetnienia uroczystości w stowarzyszeniu SUTW grupa teatralna przygotowuje krótkie scenki kabaretowe i inne małe formy sceniczne.

W 2014 r Teatr Remedium przygotował przedstawienie Aleksandra Fredry „Brytan Bryś”, a rok później „Pchłę Szachrajkę”. Kolejne projekty to między innymi program estradowy „Jeszcze Polska nie umarła, póki się śmiejemy” oparty na monologach pisanych dla Hanki Bielickiej oraz sztuka Georgesa Bernanosa „Dialogi Karmelitanek”. Scenarzystą i reżyserem wszystkich przedstawień Teatru Remedium jest Henryk Jóźwiak – aktor Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, który jeszcze przed uzyskaniem dyplomu aktorskiego debiutował na scenie Państwowego Teatru Dramatycznego w Kaliszu. Pracował w Gorzowie Wlkp., Zielonej Górze, w Elblągu. Współpracował z Polskim Radiem w Zielonej Górze, występował na Festiwalu Teatrów Wschodniej Europy w Schwedt. Grał we Frankfurcie n/Odrą, w Berlinie, Beeshow, Saarbrucken, w słynnym Teatrze na Pohulance Wilnie, w Nancy, Metzu i Paryżu. Laureat pierwszego w Polsce Festiwalu Sztuki Słowa w Poznaniu. Od 1998 roku związany z Teatrem Dramatycznym w Płocku.